Aan al het goede komt een eind

Week 12
In Brisbane had ik met Eva afgesproken, die ik al eerder in Agnes Water ontmoette. Ik zie haar opnieuw in Coolangatta en we besluiten vanaf nu samen te reizen, veel gezelliger! Coolangatta ligt in de Gold Coast vlak naast Surfers Paradise, en is óók een surfparadijsje. Eva en ik huren een board en vinden zelfs een surfdude (zomaar, langs de kant van de weg) die tips wil geven, handig! In de staat Queensland schijnt het verboden te zijn op straat alcohol te nuttigen, waar het in New South Wales wel schijnt te mogen. Ik heb dit niet op waarheid gecontroleerd, er zouden alternatieve feiten kunnen zijn, maar we maakten 's avonds dankbaar gebruik van het gegeven dat Coolangatta precies op de grens tussen de twee staten ligt. Na de Gold Coast reizen we door naar Byron Bay, iedereen is lyrisch over deze bestemming, dus de verwachtingen zijn hoog. Het is een leuk plaatsje met een relaxte sfeer, het stikt er van de surfers die aan het surfen zijn, dan wel Ukelele spelen op de achterbank van hun auto en verder zien de strandgangers er uit alsof ze net twee weken in de sportschool hebben gewoond. Eva en ik hebben de surfkoorts te pakken en huren voor twee dagen een board. Het drie-lagen systeem zand, zweet & zonnebrand dat ik meedraag begint me aardig te irriteren en douchen is een meermaal daagse activiteit geworden, maar de golven zijn top en het surfen gaat steeds beter. Ook het nachtleven is hier bruisend, we dansen twee avonden op een silent disco, onder de sterren met onze voetjes in zee! De derde avond dansen we in de Cheeky Monkey, wat inderdaad heel cheeky bleek. Na Byron staat Coffs Harbour op het programma, geen grote toeristentrekpleister, maar ik heb toch een goede reden er te stoppen: Tim woont er, een oud-klasgenootje. Het is super leuk hem weer even te zien en er wat tijd door te brengen. De eerste dag puffen we vooral de hitte weg. De tweede dag is het regenachtig, maken Eva en ik een wandeling naar Muttonbird Island en neemt Tim ons mee naar een rots met wilde kangaroo's; check!

Week 13
De laatste week, die ik in z'n geheel doorbreng in Sydney. We nemen de nachtbus vanuit Coffs Harbour en komen om 07.00 aan. Het begint meteen te kriebelen, wat een gave stad! We lopen door de botanische tuinen naar het Opera House en hebben mooi uitzicht op de Harbour Bridge. We besluiten geen halve maatregelen te nemen en boeken direct een show om het Opera House van de binnenkant te zien, nu we er toch zijn. De trein blijkt een stuk ingewikkelder dan gedacht, dus die avond rennen we in Usain Bolt tempo over de boulevard om op tijd te komen voor de voorstelling. Deze is vrij apart, bevat 'mannelijk nudisme', zoals ze dat aankondigde, maar we zijn er wel mooi geweest. Ook de volgende dag hebben we een vol programma. We nemen, opnieuw niet heel soepel, de trein naar het Olympisch park van Sydney, waar we een uurtje tennissen. Bloedjeheet, maar wel heel gaaf! Vervolgens naar het bekendste strand uit de omgeving: Bondi Beach. Na wat bijslapen op het strand lopen we over de kliffen en langs de kust naar het strand van Coogee, onderweg genietend van het uitzicht en de mooie surfmannen. Het openbaar vervoer in Sydney is, voor Australische begrippen, best goed, maar ook op de terugweg van Coogee naar het hostel gaat het niet vlekkeloos. Het is donker en we kunnen onze busstop niet zien, dus belanden we niet geheel volgens plan weer in het centrum van de stad. Blijven oefenen.
Dag drie besteden we in de Blue Mountains, het national park twee uur buiten de stad. Er is voor vandaag 39 graden voorspeld, maar dat vinden Eva en ik zwaar overdreven, het voelt als ongeveer 30. Na de lunch treinen we terug, tot de trein er zomaar mee stopt en de airco dus ook. Pech met de trein, ik vind het een bingo! Ruim een uur staan we stil en het wordt pijnlijk duidelijk dat het nu wel degelijk tegen de 40 graden is. Je kunt je vast voorstellen hoe zeer ik heb genoten van deze gratis sauna. Uiteindelijk moeten we overstappen naar een andere trein en buiten voel ik een wind zoals ik die nog nooit eerder meegemaakt heb. Alsof iemand op een paar centimeter afstand met een hete föhn in m'n gezicht blaast, het doet haast pijn. Op het heetste moment geven de telefoontjes 46 graden aan, wowie! Na al deze rompslomp weten we nog wel onze treinstop te missen, misschien ligt het tóch ook een beetje aan ons. Die avond is Eva haar laatste in Australië, we gaan uit eten en dansen in een vrij snobistische bar. Daarna sta ik er weer alleen voor en dat is best even lastig, we hadden het zo gezellig.
M'n laatste dagen maak ik programma iets minder vol, ik ga naar het strand van Manly, laat mezelf centrifugeren in de golven van Bondi tijdens een heftige surfles en wandel nog flinke stukken door de stad. Sydney is het einde, letterlijk en figuurlijk. Honderden barretjes en terrasjes, een ferry die langs pittoreske baaitjes door de haven vaart en fantastische stranden. Sydney has it all!
M'n vlucht naar huis vertrekt om zes uur 's morgens en om nachtelijke taxiritten te voorkomen neem ik de avond van te voren al de bus. Bijna zeven uur voor vertrek ben ik op Sydney International Airport, wederom beter te vroeg dan te laat. Na veertien uur in het vliegtuig zonder mensen naast me, en dat voelde als eersteklas reizen, ben ik nu in Dubai. Precies 90 dagen op avontuur geweest en nu bijna thuis!

Na drie maanden reizen kan ik zeggen;
- Ik heb nog nooit zo vaak m'n bed opgemaakt en afgehaald, ieder hostel, iedere paar dagen opnieuw.
- Nieuw-Zeeland is absoluut het mooiste land waar ik ooit geweest ben, Australië had wel zo veel meer te beleven.
- Mensen zeggen altijd: 'everything tries to kill you in Australia'. Er zit vast een kern van waarheid in, maar laat je er niet door afschrikken. Ik heb uiteindelijk precies twee slangen op afstand gezien en slechts één spin. Geen schorpioen gespot en dus helaas geen bingo.
- Nooit eerder ben ik ergens geweest met zo waanzinnig veel regels als in Australië. Heb je iets te klagen over de Nederlandse regeltjes? Ga daar eens kijken. Enkele voorbeelden:
•Let op! De volgende trein stopt niet op dit station. (Voor mensen die snel teleurgesteld zijn?)
•In dit hostel ben je verplicht jezelf regelmatig te wassen en daarbij zeep te gebruiken. (Hoe ver heeft het moeten komen voor ze deze regel bedachten?)
•Let op! Na het huren van het surfboard moet je de straat oversteken om bij het strand te komen. Wees je bewust van de gevaren. (Ik moest tékenen dat ik begreep dat dit op eigen risico was.)
- In de categorie het gras is groener aan de overkant; de andere kant van de wereld is leuker. Nederland is thuis, maar ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor ik mezelf wederom kwel met een te lange vliegreis naar het paradijs.